To już. Informacje takie przekazał generał Władimir Benediktow, dowódca wojskowego lotnictwa transportowego Rosji, podkreślając jednocześnie znaczenie Tweru, nieoficjalnej stolicy rosyjskiego wojskowego lotnictwa transportowego. Stacjonuje tu 12. dywizja, znana jako najcięższa dywizja na świecie. Obecnie eksploatuje An-124, a wcześniej mieliśmy legendarnego „Anteusza” (An-22), którego eksploatację kończymy w tym roku. Warto wyjaśnić, że mamy tu do czynienia z naprawdę wyjątkową konstrukcją, bowiem.
W końcu oddał jednak ten ostatni tytuł innej kultowej maszynie ze stajni Olega Antonowa, czyli An-225 „Mrija”, która od połowy lat 80. XX wieku była największym i najcięższym samolotem na świecie (i trzecim pod względem rozpiętości skrzydeł). I pewnie wciąż cieszyłaby się tym tytułem, gdyby nie została zniszczona przez Rosję na początku inwazji na Ukrainę.
Jakie zadania wykonywał An-22? An-22 (w kodzie NATO: Cock) to w. Wyposażony jest w cztery silniki turbosmigłowe Kuzniecow NK-12 o mocy 15 000 KM każdy, które napędzały również samoloty Tu-95 i Tu-142 z rodziny samolotów bombardujących i patrolujących. Pierwszy lot samolotu odbył się 27 lutego 1965 roku, a pierwszy publiczny pokaz podczas Międzynarodowych Pokazów Lotniczych w Paryżu rok później.
An-22 szybko (za sprawą zmiany ciśnienia w oponach), stając się niezastąpionym narzędziem do transportu ładunków ponadgabarytowych i sprzętu do odległych i trudno dostępnych obszarów Związku Radzieckiego. Jego duża ładowność, duży zasięg i oszczędne silniki sprawiały, że był on ekonomicznie opłacalny w różnych ciężkich misjach transportowych.
An-22. Co potrafi ta maszyna?
Samolot mierzy 57,3 m długości, 12,5 m wysokości, rozpiętość jego skrzydeł to 64,4 m, a maksymalna masa startowa wynosi 225 000 kg. An-22 lata z prędkością maksymalną 608 km/h, jego pułap praktyczny to 8000 m, a zasięg wynosi 3 100 km z ładunkiem i 11 000 km bez ładunku. Wysoko umieszczone skrzydła umożliwiły skonstruowanie ogromnej przestrzeni ładunkowej mierzącej 33 metry długości oraz 639 m3 objętości, która , ustanawiając nadal niepobity rekord dla samolotu turbosmigłowego).
W odróżnieniu od oddzielonej kabiny pozwalającej na zmieszczenie od 5 do 8 członków załogi oraz 29 pasażerów.
W latach 1965-75 z linii produkcyjnych zjechało Łącznie 68 maszyn, z czego 60 służyło w rosyjskiej armii, a pozostałe zostały w Ukrainie po rozpadzie ZSRR.
